Beetje ‘onnatuurlijk’ eigenlijk het onderstaande stukje op dit moment. We zijn aan het verwerken van een auto-ongeluk dat we pas (op het moment van schrijven van dit bericht: gisteravond) hebben gehad. Maar ik was al bezig en het is een goede afleiding. Zodoende toch dit stukje over de mooie Donau. De Donau is de op één na langste rivier van Europa (de Wolga is langer) en de langste binnen de Europese Unie. Deze rivier verbindt Centraal Europa met de Zwarte Zee. Dit hebben we vroeger op school geleerd. Ons is verteld dat de Donau via een kanaal met de Rijn verbonden is, zodat we zelfs vanaf Servië helemaal naar Nederland toe kunnen varen (en terug ) Wij wonen hier in Novi Sad heel dicht bij deze ‘Dunav’. Dat is ‘Donau’ in het Servisch. Het is maar een half uur lopen. We kijken graag naar de bijzondere, brede rivier, de enkele boot die voorbij komt (drukke scheepvaart is hier helaas niet) en de mooie bruggen die de ene kant met de andere kant van de stad verbinden. En ja, ook dit jaar hebben we weer een paar keer in de Donau gezwommen – toen het zo warm was. Er is een heerlijke plek afgezonderd om te zwemmen en aan het water te zitten, met de Servische naam ‘strand’. Veel mensen uit de stad gaan in de zomer naar dit inderdaad (grote) strand bij de Donau, jong en oud; het is een echte ontmoetingsplaats. impressies van de Donau Toevallig waren we afgelopen augustus, als tussenstop naar onze Iteams-conferentie, in een Gasthof gelegen aan het Duitse stuk van Donau, in de plaats Obernzell. We waren toen in eerste instantie wel wat minder blij met de rivier. Onze ‘TomTom’ bracht ons naar de ‘verkeerde’ kant van de Donau en dat midden in de nacht! Het was zo laat geworden, omdat we de middag ervóór maar liefst 5 uur voor de grens naar Hongarije hadden gestaan. De navigatie vertelde ons dat we met de veerboot naar de andere kant van de rivier moesten en daar zou dan onze plaats van bestemming zijn. Alleen de veerboot voer op dat moment niet meer… en dus moesten we nog een heel eind omrijden om aan de overkant te komen! Gelukkig konden we het gasthof nog binnen. De dag daarna was alle leed weer geleden en konden we genieten van een heerlijke wandeling langs een prachtig stuk van de ons inmiddels heel bekende Donau!