Meditatie – Novi Sad, mei 2018

Ik ben er nog verwonderd over… ‘Posle podne’ oftewel in de middag gaan we op weg naar Novo Miloševo, dat zijn: evangelist Adam, zoon Dejan (m’n tolk), medewerker Jovan, ja en – op uitnodiging – ik. Voor pastoraal bezoekwerk bij gemeenteleden. In de auto dragen we de missie aan God op.

‘k Dacht eerlijk gezegd wel even: een ‘zware delegatie’ voor visites aan huis. Maar de bezoeken, een stuk of vijf doorlopend van de middag naar de avond, waren heel ontspannen. Een minuut of 45 per keer. Soms kregen we een bakje koffie al of niet met (‘domaci’, of in goed Nederlands []: homemade) koek aangeboden. Wat we ervoeren: Gods Geest ging voor ons uit. Bij ieder bezoekje ging de Bijbel open, werden een paar verzen passend bij de situatie gelezen, met toepassing, afrondend in gebed om het de Here op te dragen.

De boodschap was: òf opbeurend, òf aanmoedigend, maar ook wel corrigerend. Ja inderdaad, ‘van wat nuttig was’, Hand. 20:20. Dichtbij de Here en Zijn Woord blijven; blijven bidden; trouw zijn in de samenkomsten (waar een grote zegen aan verbonden is, Matt. 18:20Matt. 18:20Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.). In het eerste huisbezoek bijvoorbeeld kwam aan de orde Hand. 2:42 en verderHand. 2:42 en verder42 En zij volhardden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden. 43 En er kwam vrees over iedereen; en er werden veel wonderen en tekenen door de apostelen gedaan. 44 En allen die geloofden, waren bijeen en hadden alle dingen gemeenschappelijk; 45 en zij verkochten hun bezittingen en eigendommen en verdeelden die onder allen, naar dat ieder nodig had. 46 En zij bleven dagelijks eensgezind in de tempel bijeenkomen, en terwijl zij van huis tot huis brood braken, namen zij gezamenlijk voedsel tot zich, met vreugde en in eenvoud van hart; 47 en zij loofden God en vonden genade bij heel het volk. En de Heere voegde dagelijks mensen die zalig werden, aan de gemeente toe. .

Maar in één geval *)geval *)Inderdaad, ik heb het concrete geval iets ‘vertekend’ weergegeven, zodat de pastorale vertrouwelijkheid niet geschonden wordt., waar wrijving is tussen ouders en kind (die alle drie God zoeken) een gedeelte uit Efeziërs 6. Voor kind vs 1-3 over het luisteren naar je ouders, in de Here. En voor vader en moeder: vs 4 (vader wordt genoemd als hoofd van het gezin) over het je kinderen niet tot kwaadheid prikkelen door voortdurend kritiek op hen te hebben. En wonder van Gods zegen: kind geeft toe, moeder geeft toe, en ook vader geeft toe. Bezegeld met een spijtbetuiging en een gemeende zoen en met vooral… dankgebed!

Ja het is waar, we zijn geen apostel Paulus, en ook niet ieder is geroepen als predikant of evangelist… Maar God wil ook jou die dit leest niet alleen de vreugde geven Hem en Zijn Zoon persoonlijk te leren kennen, maar eveneens je de blijdschap laten proeven Zijn instrument te zijn. Onderdeel daarvan is dat je in alle eenvoud iets van wat je zelf uit Gods zegenend Woord geleerd hebt aan anderen door mag geven – ‘in de huizen’, die bijvoorbeeld makkelijk de vorm van kantoor, kantine of fitnesscentrum kunnen hebben. Inderdaad, rustend op het volbrachte werk van de Here Jezus op Golgotha. …

Ja, ik ben er nog verwonderd over. Verwonderd naar God toe! Zijn werkzame genade te proeven. Hem te kennen. Zijn instrument te zijn – ook ‘in de huizen’, iets van Gods zegenend Woord te mogen doorgeven!

Uw/jouw Pier Meindertsma