Dat was wel schrikken toen we 2 weken geleden bij onze volkstuin bij de school voor Romakinderen in Mirić kwamen. Waar “onze” tuin behoorde te zijn lag een grote populier uitgespreid over de gehele tuin. Dit was echt niet te geloven en we konden dan ook beiden geen woord uitbrengen. Na van de eerste schrik bekomen te zijn zagen we dat van de andere kant van de weg een volledige populier in onze tuin was gewaaid en daarbij ook het hek nog was vernield. De foto’s hierbij geplaatst spreken voor zichzelf.  Stichting Tabita (waar de school vanuit gaat) wacht nu nog op een reactie en mogelijke hulp van de gemeente Novi Sad. In de tussentijd is er nota bene een tweede boom op het hek gevallen! Interessant “detail” is dat de burgerlijke gemeente het gedeelte van de boom dat over de weg lag inmiddels heeft weggezaagd en weggehaald. Maar de rest wat ons hek en tuin bedekt heeft laten liggen. Wat moeten we hiermee? We leren in ieder geval een stukje incasseringsvermogen en dat we niet alles zelf in de hand hebben…. En ook is het Bijbelvers uit Filippenzen 4:11 van de apostel Paulus zeker van toepassing om ons te leren tevreden te zijn in je situatie. Tegelijk beseffen we dat dit gebeuren uiteindelijk in vergelijking met zoveel andere gebeurtenissen maar betrekkelijk is..