Gister mocht Pier zijn verjaardag vieren.

Verjaardagen verlopen in Servië anders dan in Nederland. Heel vaak wordt er niet veel aandacht aan besteed: ze gaan geruis­loos voorbij. Maar als iemand bijvoorbeeld 18 jaar wordt, is er vaak een uit­bun­dig feest met soms wel 100 gasten!

De zon scheen en we hebben heerlijk gewandeld in de Fruška Gora, een prachtig bosgebied hier dichtbij.

Ook zagen we daar op veel plaatsen in het bos de “visibaba”, dat is Servisch voor sneeuw­klokje. Een prachtig bloe­metje met zijn kopje naar beneden.

“Hoe komen ze toch aan die naam”, vroegen we onze lerares op de taalles.

Visi betekent: “naar beneden hangen” en baba betekent: “groot­moeder”.  Ja, door de jaren heen is dit plantje in Servië bekend onder die naam.

In de verschillende pastorale gesprekken die we in deze tijd mogen hebben heeft Pier al meermalen dit plantje als voorbeeld kunnen gebruiken.  Het is goed om ootmoedig te zijn en klein voor de Here en het van Hem te verwachten. In die zin is het goed om ons hoofd te buigen voor de Here. 

Maar tegelijk laten we niet als de visibaba alleen naar de grond kijken en voortdurend op onze moeilijkheden en onmogelijkheden zien. Laten we ons hoofd opheffen naar de Here die ons hoop, moed en uitkomst kan geven voor elke nieuwe dag. Zo willen wij ook dit nieuwe levensjaar graag weer ingaan.