Dit jaar hebben we in Servië een uitermate droge zomer gehad. Het kwik liep af en toe op tot wel 40 graden. “Onze” twee tuinen, te weten die bij ons huis en de Mirić-schooltuin, lagen er dan ook verdord bij, een troosteloos gezicht.

En toch… er is een gewas is dat bestand bleek tegen de extreme droogte en hitte: de druif. We werden verrast met een rijke druivenoogst! Zo’n overvloedige oogst hebben we in Nederland nooit meegemaakt. Hier gaat hier als het ware vanzelf met zoveel zon.

In september zijn we een aantal dagen in Zuid Servië geweest en ook daar kwamen we in aanraking met druiven. Dat gebeurde toen we door een vrouw en haar zoon uitgenodigd werden om mee te gaan naar het plaatsje Koprivnica (brandnetel), een moeilijk te bereiken dorp.

Hier wonen nog maar weinig mensen. Het is een dorp zonder werkgelegenheid en zonder voorzieningen. Een sociaal leven is er niet meer. Zo zijn er in Servië veel meer dorpen. We zijn al in verschillende van deze dorpen geweest.

Wij bezochten een huis dat al vele jaren leeg staat maar nog wordt bijgehouden door de familie die ons had uitgenodigd.

Bij dat huis hoort een uitgestrekte wijngaard, gelegen aan de voet van de bergen. We wandelden erheen al genietend van de prachtige natuur. Bovendien kregen we de gelegenheid kennis te nemen van het proces van wijn maken. Al met al een bijzondere ervaring.

Wat heeft de Heere toch veel rijkdom in de natuur gelegd. We mochten ons daar deze zomer weer opnieuw over verwonderen.